Twardość wody
Właściwość chemiczna wody związana z obecnością rozpuszczonych soli wapnia (twardość wapniowa) i magnezu oraz glinu, żelaza, manganu, strontu, baru, cynku i innych pierwiastków występujących w mniejszych stężeniach. T. w. tradycyjnie definiowana jest jako zdolność do pienienia się wody z mydłem. Współcześnie oznaczana analitycznie jako suma wapnia i magnezu. Wyróżnia się t. w. węglanową oraz t. w. niewęglanową. Suma obydwu twardości nazywana jest t. w. ogólną. W wodach podziemnych występują znaczne zróżnicowania t. w.:
Określenie klasy twardości wody | 1 mg CaCO 3 /dm 3 | 1 mval Ca/dm 3 | °n (stopnie niemieckie) |
bardzo miękka | < 75 | < 1,5 | < 4,2 |
miękka | 75-150 | 1,5-3,0 | 4,2-8,4 |
średnio twarda | 150-300 | 3,0-6,0 | 8,4-16,8 |
Twarda | 300-500 | 6,0-10,0 | 16,8-28,0 |
bardzo twarda | > 500 | > 10,0 | > 28,0 |
[Słownik hydrogeologiczny, PIG 2002, Warszawa]